Houdt het dan nooit op, blijft de het bedrijfsleven en haar lobbyisten tegen alles aanschoppen wat onze gezondheid en haar winst in de weg staat? Onze overheid staat pal achter deze grote bedrijven, die bij tegenstand uiteindelijk in het gelijk worden gesteld door ons rechtssysteem.
Minder zout, minder vet en vooral minder suiker is al jaren een issue, maar in plaats van minder wordt het juist alsmaar meer. Daar doet geen lieve vadertje en moeder noch Preventieakkoord iets aan. Waar het uiteindelijk toe kan leiden, hebben we de afgelopen maanden gezien: teveel dikke mensen, teveel onderliggend lijden en teveel doden, dankzij een ongezonde leefstijl en ongezonde voeding, oftewel een verzwakt immuunsysteem.
Nutri-Score
Toch blijft de industrie doordrammen, aan haar verdienmodel mag niet getornd worden ten gunste van groeiende winsten en tevreden aandeelhouders. Daarbij volgen ze al decennia lang dezelfde succesvolle strategie: tijd rekken! Tijd om een alternatief te ontwikkelen. Deze keer moet het onlangs na jaren touwtrekken ingevoerde onafhankelijke logo – Nutri-Score – er aan geloven. Het kan toch niet zo zijn dat mensen die een product kopen, direct kunnen zien dat het product ongezond is? Dat is toch ons geheimpje? Stel dat ze het begrijpen en dat product terugzetten in het schap. Waar moet dat in godsnaam heen?
Met Nutri-Score kunnen consumenten in één oogopslag producten uit dezelfde categorie met elkaar vergelijken op voedingswaarden, zonder dat je daarvoor de kleine lettertjes achterop de verpakkingen hoeft te bestuderen! Dit logo moet in heel Europa voor duidelijkheid en gezondere keuzes gaan zorgen voor de consument. Dat gaat uiteindelijk mensenlevens en heel veel geld aan zorgverzekering schelen.
Weerstand!
Nou, dat valt ook wel weer mee. Maar naarmate de populariteit van dit keuzelogo toeneemt, neemt toch ook de weerstand toe uit de hoek van de voedingsindustrie, de lobby, en…, inderdaad, de overheid: zo vindt onze ‘Gezondheid’sraad dat dit logo ‘in strijd is’ met de Schijf van Vijf, de al jaren achterhaalde verzamelde adviezen van een zeer partijdige Voedingscentrum, die vooral worden uitgedragen omdat ze juist meer geld in het laatje brengen bij de industrie. ‘Daardoor zou de consument terechtkomen in een ‘voedingsjungle’, waar helemaal geen uitkomen meer aan is’, roepen ze.
Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar ja, zo zit deze strategie in elkaar: liegen, bedriegen, misleiden, dat soort dingen. Zowel de industrie als de overheid maken daarbij behalve het eewige tijdrekken, bijvoorbeeld graag gebruik van de omgekeerde wereld: ze roepen iets wat logisch lijkt, maar juist averechts werkt. Averechts betekent ok hier dat de consument niet slimmer gemaakt mag worden dan ze toch al niet is. Zoals het nu is, is het goed. Die lettertjes zijn immers niet voor niets zo klein. Toch?!
Wat is het echte probleem?
Dat de consument al die kleine lettertjes helemaal niet hoeft te lezen, noch te begrijpen, met dit logo ziet een mogelijke koper direct wat voor vlees hij in de kuip heeft: hoeveel zout, hoeveel suiker of hoeveel vet er in het product zit. Dan loopt de industrie dus het denkbeeldige risico dat iemand het product daarom niet zal kopen en dus de omzet en winst zullen dalen. Ik zeg ‘denkbeeldige’ omdat het voor de meeste mensen helemaal niets uitmaakt hoevel zout, vet of suker erin zit, en de mensen die het wel iets uitmaakt, zullen dat product sowieso niet kopen, wat? Die zullen sowieso niet in de winkels komen waar dat soort bewerkte producten wordt verkocht.
Bovendien heeft de industrie nog zoveel andere mogelijkheden om aan dit gevaar te ontkomen: ze beschikt namelijk over tien duizenden chemische stoffen, waarmee ze hun producten nog ‘lekkerder’, nog ‘langer houdbaar’ en nog ‘aantrekkelijker’ kunnen maken voor een groot deel van de supermarktbezoekers. De industrie heeft zo’n arsenaal aan ingredienten dat alleen de woorden ‘vet’, ‘suiker’ of ‘zout’ nauwelijks invloed zullen hebben op ons koopgedrag, zeker niet van de grootste groep: de arme, laag geschoolde mensen.
Slachtoffers
Dat is dan ook meteen het trieste van het hele verhaal: deze groep is vooral het slachtoffer van de strategische aanpak van de industrie. Mensen die weinig kennis van zaken hebben, weinig geld en vaak veel kinderen, kunnen niet anders dan de goedkoopste producten tussen de toch al spotgoedkope producten in de supermarkt kopen. Dit zijn mensen die geen kant op kunnen, die de grootste kans lopen om mede door wat de industrie in deze producten stopt – alleen vanwege de kosten – op de IC terecht te komen of zeven jaar eerder te overlijden. Om dat ‘grote goed’ te behouden zullen de voedingsbedrijven alles uit de kast trekken om samen met de overheid juist deze groep dom en arm te houden. Het is een grote schande, maar maak dat het bedrijfsleven en de overheid maar eens duidelijk.
De Goe-gemeente
Maar wat eigenlijk nog veel erger is, is dat er ook een redelijk grote groep is die wel weet (of in ieder geval kan weten) dat deze producten heel ongezond zijn; dat er niet voor niets meer dan 10 miljoen mensen chronisch ziek zijn, maar die deze producten uit gemakzucht kopen, of omdat ze zo goedkoop zijn, of omdat ze vanwege deze zogenaamde voordelen weigeren uit te zoeken wat er in zit en wat dat met je gezondheid kan doen. Mensen die tegen beter weten in blijven kiezen voor deze ziekmakende producten, omdat ze dat toch pas over vijftien, twintig jaar zullen merken.
Conclusie
Maar het aller ergste is nog dat de overheid dit faciliteert, en zelfs het afgelopen half jaar de consument er geen enkele keer op heeft gewezen dat er talloze gezonde alternatieven zijn, en dat die er voor kunnen zorgen dat je immuunsysteem je tegen allerlei ziektekiemen beschermt, zodat de kans dat je ziek zult worden aanzienlijk wordt verkleind. Dat is de wereld waarin wij leven.